Gildia Fantastów

mithape

A co mi tam? Zacznę ten temat. Napisałem ten króciutki tekścik jakiś rok temu i, co całkiem normalne, teraż wydaje mi się, że napisałbym to całkiem inaczej. No ale cóż. Oceniajcie.....

* * *

Jak mam dalej brnąć w tę otchłań? Już piętnaście lat w ciągłej wędrówce. Kiedy kończy się podróż? Nie wiem, jaki jest cel, nie wiem, co spotka mnie na końcu, ale wiem jedno, muszę dalej iść tą drogą. Już niejeden Rycerz broniący swoich racji stanął ze mną w szranki. Niejedna Bestia chciała zagryźć mnie na miejscu. Niejeden Olbrzym chciał zgnieść mnie, wbić w ziemię, bym więcej się nie podniósł. Z wszystkimi nimi musiałem sobie poradzić. Nieraz musiałem stać się równie okrutny jak oni, by przetrwać. Niejednokrotnie ratowałem się ucieczką. Nauczyłem się, że ucieczka nie zawsze jest hańbiąca. Nie lubię walki, nie lubię krzywdzić, lecz w niektórych sytuacjach jest to nieuniknione. Prawda, kiedyś sprawiało mi to przyjemność. Po zwycięstwie czułem, że jestem lepszy. Chciałem się tak czuć. Ale zmieniłem się. I taki odmieniony, przeczulony na wszelkie bodźce, idę dalej. Podążam wciąż tą samą ścieżką. Trudna jest to droga, jednak gdzieś w sobie czuje, że właściwa. Gdzie się teraz znajduje? Ciemność, duchota, czuć minimalne ruchy powietrza. Po piętnastu latach nauki, potrafię odczytywać niektóre znaki. Instynktownie przeczuwam niebezpieczeństwo. Sprawdzam, czy moja broń łatwo wychodzi z pochwy. Jestem przygotowany na wszystko. W trakcie swojej wędrówki spotkało mnie wiele dziwnych zdarzeń. Niektóre były wesołe i sprawiały, że iskra nadziei ogrzewała mnie od środka, ale były też niemiłe, złe chwile, które mnie zaskoczyły. Nie chce, żeby znów mnie coś zaskoczyło. Nawet, jeżeli będzie to coś dobrego, to wolę być na to przygotowany. Ale nie. Tym razem czuję, że nie będzie to nic dobrego. Uzbrojony stoję w miejscu. Zatrzymałem się. Poza moimi myślami, które w zastraszającej liczbie i z zawrotną prędkością mkną przez moją głowę, nic się nie porusza. Wszystko na chwilę zamilkło, stanęło w miejscu. I nagle dźwięk. Przeszywający umysł ton. Stopniowo wzmacnia się. Jest za moimi plecami. Wykonuje gwałtowny zwrot… Fałszywy alarm. Ktoś dzwoni do drzwi. Niebezpieczeństwo znika. Lecz tylko na jakiś czas…

Soban

mi sie podoba lubie takie "pływające" opowiadania

Lunatyk

a ja jestem za gupi na takie głębokie opowiadania Very Happy

Kwadrat

A ja mam problem bo zaczęło się od smoków i olbrzymów a skończyło na dzwonieniu do drzwi. W jakim świecie jesteśmy? Ludzie się co prawda "wypalają" w swoim zawodzie, ale siepacz któremu raz spodoba się zabijanie, nigdy nie przestaje...

mithape

Nie będę tu nic wyjaśniał, a co sobanie znaczy "Pływające opowiadanie"? Bo nie znam takiego określenie, a znaczenia moge sie tylko domyślać.

Soban

"pływające opowiadania" znalazłeś w tym tekscie konkrety jakieś?.... ale ideje rozumiesz

tiss

A czytałeś Mariusz "Życie Pi"?...

Chrześcijańska przesada w nadużywaniu wielkich liter Razz

Sama też nad używam - dont łory... Razz

mithape

Tak czytałem "Życie PI" świetna ksiązka.
A co do duzych liter, to w tym opowiadaniu nie wystepują ze względu na jakiekolwiek zapatrzenie chrześcijańskie.